معنی سم تراش - جستجوی لغت در جدول جو

سم تراش

دستگاهی که به وسیلۀ آن سم پاشی کنند، آنکه سم می پاشد، پاشندۀ سم، مامور دفع آفات که مزارع و باغ ها و جاهای دیگر را بر ضد حشرات و آفات نباتی سمپاشی می کند

فرهنگ فارسی عمید

سرتراش

کسی که موی سر دیگران را می تراشد، سلمانی

فرهنگ فارسی عمید

سنگ تراش

کسی که سنگ برای ساختمان می تراشد، کسی که چیزهایی مانند مجسمه و ظرف های سنگی یا چیز هایی دیگر از سنگ می تراشد

فرهنگ فارسی عمید

قلم تراش

چاقوی کوچکی که با آن سر قلم را می تراشند

فرهنگ فارسی عمید

یخ تراش

ابزاری مانند داس که با آن یخ را می تراشند

فرهنگ فارسی عمید

هم تراز

هم طراز، هم قدر، برابر، مساوی، دارای شان و رتبۀ هم سان

فرهنگ فارسی عمید

امتراش

(اِ)

برکندن. و کشیدن چیزی را از کسی و ربودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) ، برافتادن موی از بیماری. پی درپی افتادن پشم، بلند برآمدن روز. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بلند و دراز شدن روز. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سرتراش

(نَ مَ)

سرتراشنده. موتراش. گرای. دلاک. سلمانی. آنکه موی مردم تراشد:
بجز سرتراشی که بودش غلام
سوی گوش او کس نکردی پیام.
نظامی.
، دختری سخت کولی و بسیاربانگ. زن یا دختر سلیطه و بدزبان. زن یا دختر بلندآواز و بددهان. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سوتراش

(تَ)

دهی است از دهستان باراندوزچای بخش حومه شهرستان ارومیه. دارای 150 تن سکنه. آب آن از نهر. محصول آنجا غلات، توتون، انگور، چغندر و حبوبات. شغل اهالی آنجا زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

هم تراز

(هََ تَ)

هم طراز. برابر. هم سطح. یکسان. (یادداشت مؤلف). رجوع به هم ترازو شود

لغت نامه دهخدا

نی تراش

(رِشْ / رُشْ وَ خوا / خا)

آنکه نی می تراشد. و نیز رجوع به نی تراشی شود

لغت نامه دهخدا

قلم تراش

(قَ لَ تَ)

نوعی از کارد درازدسته که بدان قلم تراشند. چاقو و گزلکی که بدان قلم و جز آن میتراشند. (آنندراج) (ناظم الاطباء). قسمی چاقوی ظریف که قلم های نیی را با آن میتراشند:
الماس قلمتراش و ملماس قلم
انقاس مداد و نام جنسش حبر است.
نصاب.
بنگر قلمتراش چه با خامه میکند
از همدمان خانه یکی در امان مباش.
محسن تأثیر (از آنندراج).
قلمتراش قلم برگرفت و من عن کرد.
ایرج میرزا

لغت نامه دهخدا

خط تراش

(پَ)

نام چاقویی است که خط را می تراشد و پاک می کند. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سنگ تراش

(فُ / فِ سُ دَ / دِ)

تراشندۀ سنگ. حجار. که سنگ میتراشد

لغت نامه دهخدا

سمتراش

(سُ تَ)

افزاری است که بدان سم اسب و جز آن میتراشند. (ناظم الاطباء). آلتی است نعلبندان را برای تراشیدن سم

لغت نامه دهخدا

بت تراش

(لَ دَ / دِ)

که بت تراشد. بت ساز. بت گر. (از آنندراج). صنم تراش. کسی که بت می سازد و بت می تراشد. (ناظم الاطباء). آنکه از سنگ صورت بت برآرد.
- آزر بت تراش، نام پدر (یا عم) ابراهیم پیغمبر است: همچو آزر بت تراش که جواب حجت پسر نداشت بجنگش برخاست. (گلستان سعدی)

لغت نامه دهخدا

یخ تراش

افزاری داس مانندکه بدان یخ را می تراشنا

فرهنگ لغت هوشیار

سر تراش

آنکه سر و صورت مردم را اصلاح کند سلمانی گرا

فرهنگ لغت هوشیار

مس تراشی

تراش دادن مس. یا چرخ مس تراشی. چرخی که بوسیله آن مس را تراش دهند: اختراع چرخ مس تراشی که باین چرخ سطح ظروف مسینه را از درون و بیرون نیک صافی و سترده میکنند

فرهنگ لغت هوشیار